പത്രതാളുകളില്‍ ഒന്നില്‍ ഒരു നിത്യകാഴ്ച..
കണ്ടമാത്രയില്‍
ആതാമാവില്‍ ഇറ്റുവീണതു
ജീവന്റെ രക്തത്തുള്ളികള്‍...
മാടുകള്‍...
മെതിച്ച കറ്റ കയറ്റുംപോലെ
വണ്ടി നിറയെ കുത്തിനിറച്ച്
കുറെ ജീവനുകള്‍....
ആയുസ്സ് മുഴുക്കെ നമുക്ക് വേണ്ടി
പേറുകയും, പെരുക്കുകയും
ഒടുവില്‍ അറവുകാരന്റെ കത്തിക്ക്
സ്വയം ബലി കൊടുക്കുകയും ചെയപ്പെടുന്ന
മാടുജീവിതങ്ങള്‍...
നിസഹായതയുടെ കണ്‍കളില്‍ നിറയുന്നത്
നിഷ്കളങ്കതയുടെ കണ്ണുനീര്...
മരണം മാടിവിളിക്കുമ്പോഴും
മര്‍ദനം ഭയന്ന് ഒന്നുറക്കെ കരയാന്‍ പോലും
വിധിയില്ലാത്ത ജന്മങ്ങള്‍...
ശരി തന്നെ....
ഭക്ഷണം
ഭക്ഷ്യശ്രിംഗലയുടെ നിയതമായ
സത്യം മാത്രം....
എന്നിരുന്നാല്‍ പോലും
നീതിയുക്തമാവേണ്ടാതില്ലെന്നോ....
കണ്ണിലിപ്പോഴും തെളിയുന്നു
ദൈന്യതയാര്‍ന്ന ആ മുഖങ്ങള്‍....
ഭൂമിയുടെ അധീശത്വം
ഏറ്റെടുത്തു കണ്ണടച്ച് കുതിക്കുന്ന,
മാനുഷികമായതെല്ലാം
നഷ്ടപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മര്‍ത്യര്‍....
തിരക്കാണെന്ന് പറയാന്‍ പോലും
തിരക്കിലായ നാം....
ആര് കേള്‍ക്കാന്‍, ആര് കാണാന്‍
ഈ മാടുജീവിതങ്ങളെ.....
No comments:
Post a Comment