ബാല്യം

അന്ന്......പാടവരമ്പിലൂടെ പൊട്ടിയ സ്ലേറ്റുംതുണ്ട് പെന്‍സിലുകളും മായ്പ്പുതണ്ടും...കീറിയ നിക്കറിന്റെ അറ്റവും പിടിച്ചുസ്കൂളിലേക്ക് പോയിരുന്ന കാലം..വഴിവക്കില്‍ കാണുന്ന മാവിന് കല്ലെറിഞ്ഞുംപൊട്ടകിണറ്റില്‍ നോക്കി ഒച്ചയിട്ടുംമഴപെയ്താല് ഒരുതുള്ളിവെള്ളം പോലുംഒഴിയാതെ നനഞ്ഞുംവെയില് വെള്ളം കുടിക്കാന്‍ പോയതു കണ്ടുഅത്ഭുതം കൂറി നിന്നതുംക്ലാസില്‍ എത്തിയാല്‍ ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയുംകഥ പറഞ്ഞും കെട്ടും മിണ്ടിയാല്‍ ലീഡറുടെ വക പേരെഴുത്തും,പേര് എഴുതാതിരിക്കാന്‍ ലീഡര്‍ക്ക് മുട്ടായിയും ,പിന്നെ ഞെളിഞ്ഞിരുന്നു കഥ പറയലും,ചോദ്യം ചോദിക്കുന്ന ടീച്ചറുടെ മുഖത്തേക്ക്‌ദയനീയ ഭാവത്തിലുള്ള നോട്ടവുംചൂടോടെ ഉള്ള അടിവാങ്ങലും,ഉച്ചക്ക് കിട്ടുന്ന ചോറിലേക്ക് ചെറുപയര്‍ കറി
-ഞ്ഞമുക്കി ചേര്‍ത്ത്ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും നല്ല ഭക്ഷണം കഴിച്ച ആ സംതൃപ്തിയും ..ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചു വരാത്ത ആ കാലം...വേദനയോടെ പറയട്ടെ, ഞങ്ങള്‍ക്ക് നഷ്ടപെട്ടതുംപുതുനവയുഗ ബാല്യത്തിനുനഷ്ടപ്പെട്ട് കൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമായ ആ കാലം..ഇനി വരില്ലെങ്കിലും വെറുതെ വെറുതെ ഒരു മോഹം....ഒരു വട്ടം കൂടി ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ നെഞ്ചിലേറ്റാന്‍...വെറുതെ വെറും വെറുതെ...